Blog

De 3 geheimen van de Franse keuken zijn heel simpel: “vet, vet en vet”. Een onsje boter hier, een paar eieren en nog een flinke scheut room. Ook sauzen en soepen worden gemonteerd met boter of wat room erbij. Zo schijnt er ruim 8 ton(!) boter per jaar erdoor heen te gaan bij het restaurant van Paul Bocuse. Dat komt omrekend neer op ong. een pakje boter per gast per maaltijd (aangevuld met een halve liter room en 3 eieren).  De Engelsen kunnen er ook wat van, die hebben een ingredient wat “Double Cream” heet, dubble room dus. Dat heeft een vetpercentage van 48% en “Clotted Cream” heeft zelfs 55% vet. Het vetste wat je bij ons in de supermarkt kan vinden, is crème fraîche of slagroom, dat heeft 35%.

Waarom is vet dan zo belangrijk? Vet draagt smaak. Het geeft een volle, ronde smaak aan een gerecht. Het is lastig om die smaak te verkrijgen zonder vet. Echt vanilleijs, confit de canard (eendenpootjes langzaam gegaard in ganzenvet) of goede kroket, zijn allemaal zo lekker omdat er vet in zit. Ook een goed stuk vlees is een stuk lekkerder als het gemarmerd is: je zit dunne witte streepjes lopen door het vlees, vet. Dit vet smelt als je je vlees bakt en zorgt dat het lekker mals blijft.

Alleen vet is – mede dankzij de dieetmaffia – een eng woord geworden. Volgens hen komen de kilo’s er al aan als je het woord leest. De jongens van Unilever en co. springen hier handig op in: ze brengen producten op de markt waar volgens hun 0% vet in zit. Dat kan, alleen wat ze ‘vergeten’ te vertellen, is dat het dan nergens naar smaakt. Dus moet je allerlei kunstgrepen uithalen, om te zorgen dat het enigzins te eten is. Vaak doen ze dat met toevoegingen van smaakstoffen of nog makkelijker: suiker. Want naast vet, vinden we dat ook erg lekker. Je zult heel erg je best moeten doen om een toetje te vinden in de supermarkt dat 0% vet bevat en óók nog eens geen suiker heeft.

Misschien wat “Food for thought” als je weer eens in de supermarkt staat?